پیشگویی قابلیت فهم گفتار در افراد دارای ضعف شنوایی

یک معیار اندازه گیری قابلیت فهم که همبستگی زیادی با نتایج تست های شنوایی دارد، دارای اهمیت بسیاری در بسیاری از کاربرد ها از جمله طراحی ادوات کمک شنوایی می باشد. این پایان نامه به مسئله ی پیشگویی قابلیت فهم سیگنال گفتار برای شنونده های دارای ضعف شنوایی می پردازد که راه حل پیشنهادی آن در خصوص شنونده های عادی نیز به عنوان شرایط خاصی که در آن میزان ضعف شنوایی قابل اغماض است، کاربرد پذیر است. در این روش، ابتدا یک شبیه ساز ضعف شنوایی، با استفاده از داده های شنوایی سنجی بیماران دارای وزوز گوش در یک یا دو گوش خود، آثار مختلف ضعف شنوایی را مدل می کند. سپس، با توجه به اینکه ضعف شنوایی حسی-عصبی در قالب اثر ارتقاء سطح آستانه شنوایی در توزیع زمانی و از طریق آلایش غیرخطی در توزیع طیفی سیگنال گفتار اثر می گذارد، مدل پیشنهادی ابتدا به محاسبه مزیت دوگوشی می پردازد و سپس براساس رابطه ی یافته شده بین اطلاعات مشترک محاسبه شده میان پوش سیگنال های آلوده و تمیز و نرخ تشخیص گفتار معیار آستانه ی ادراک گفتار (srt) را در شرایط مختلف به دست می آورد. روش پیشنهادی بر خلاف بسیاری از مدل های پیشین خود در مرحله ی نهایی پیشگویی نیازی به نتایج آزمون های عینی قابلیت فهم گفتار ندارد. srt دوگوشی برای 13 شنونده با شنوایی عادی، برای 3 نوع منبع تداخل در 14 پیکربندی مختلف شامل شرایط یک، دو و سه منبع تداخل و srt تک گوشی برای 20 شنونده با شدت های مختلف ضعف شنوایی حسی-عصبی یک طرفه و دوطرفه اندازه گیری شد. ارزیابی نتایج پیشگویی مدل های پایه و پیشنهادی و مقایسه آن ها با اندازه گیری ها نشان داد که میانگین ضریب همبستگی بین srt های پیش بینی-شده و اندازه گیری شده حدود 93/0 بوده و میانگین خطای بین آن ها از 2 دسی بل کمتر است. به طور خلاصه، مدل پیشنهادی در پیشگویی قابلیت فهم سیگنال های گفتار vcv آلوده به نویز جمع شونده عملکرد بسیار خوبی دارد و عملکرد آن همچنین از مدل های پایه، بدون نیاز به تنظیم پارامترهای مدل با استفاده از اندازه-گیری های عینی برای وضعیت مورد آزمایش، بهتر است.